Australië - Red Centre & Great Ocean Road

Deel 2 van de reis: Australië! Van Christchurch, NZ, ben ik via een overstap in Sydney naar Adelaide gevlogen. Daar een middag & avond doorgebracht en de volgende ochtend terug naar het vliegveld om door te vliegen naar Alice Springs in het midden van Australië, waar m'n trip echt zou beginnen. Na een fascinerend gesprek met een Australische mijnwerker over zijn werkzaamheden heb ik in mijn hostel ingecheckt en ben ik maar meteen doorgegaan naar de creepy crawlies: the reptile park in Alice Springs. Bij binnenkomst stond er een waarschuwing voor de 6-jarige Ruby Goanna, die los rondliep. Tja, in een land als Australië moet je er dan niet van uit gaan dat er een hond om je enkels zal springen. Hier was het een varaan, die volledig tam en aaibaar was en erg nieuwsgierig. Vervolgens heb ik ook nog een blue tongue lizard, gecko en een slang vastgehouden: ja, ik ben in de Outback! Inclusief het heerlijke temperatuurtje van iets boven de dertig graden. Alice Springs zelf is geen heel prettig stadje; overal op straat zitten Aboriginals, die op de een of andere manier heel intimiderend overkomen zonder iets anders te doen dan naar je kijken. Na wat boodschappen de rest van de avond dus maar in het hostel doorgebracht, geen straf met een BBQ (meteen op dag 2 in Australië al kangoeroesteak gegeten, check!) en live muziek. De tweede dag in Alice Springs besteed aan mijn Australische telefoonnummer aan de praat krijgen (buitenlandse creditcards zijn 'niet veilig genoeg', dus moest naar de winkel) en wat extra zomerse kleding inslaan voor deze temperaturen en daarna de omgeving verkend en aan het zwembad gelegen met een boek.

De volgende ochtend begon dan de trip naar, om te beginnen, Kings Canyon! Met een groep van 19 in een busje met idiote spelletjes en foto-momentjes vermaakten we ons prima. Hiken in deze temperaturen bleek in de Canyon wel even een ander verhaal dan in Nieuw-Zeeland, maar zeker niet minder leuk. Bij een van de stops meteen kamelen, dingo's, emoes en kangoeroes gezien, dus mijn figuurlijke afvinklijst met Australische dieren is al een heel eind. 's Avonds in 'swags' geslapen: je slaapzak in een soort extra zak en daarmee lig je onder een adembenemende sterrenhemel. Lichtvervuiling bestaat hier niet. Heb er ook prachtige foto's van kunnen maken en met wat huilende dingo's als achtergrondgeluid heerlijk geslapen!
Dag 2 en 3 waren we bij het hoogtepunt van The Red Centre: Uluru, oftewel Ayers Rock. We zijn er omheen gelopen, hebben de verhalen over het ontstaan gehoord vanuit zowel Europees als Aboriginal-oogpunt (hoewel Aboriginalverhalen voor het overgrote deel geheim zijn en je dus als niet-Aboriginal maar een heel summier beeld kunt krijgen) en hebben twee verschillende prachtige zonsondergangen gezien. Ook Kata Tjuta (de Olga's) die er vlakbij liggen zijn bij de Valley of the Winds-walk bedwongen, waar de kangoeroes in overvloed te vinden zijn als je maar weet waar je moet kijken. Erg tof! Ook de zonsopgang waarbij de zon achter Uluru opkwam was er eentje om te onthouden. In het dorpje waar we - opnieuw in onze swags - kampeerden was ook nog een festival gaande dus ook nog allerlei optredens gezien. Tijdens die twee nachten zaten twee Ierse vrienden waar ik in Nieuw-Zeeland ook een tijdje mee gereisd heb op dezelfde campsite, dus dat was ontzettend gezellig!! Kleine wereld.
Daarna was het tijd om verder naar het zuiden af te reizen: Coober Pedy. Een opaalstadje waar de meerderheid van de inwoners ondergronds woont. Het wordt simpelweg te heet om bovengronds te leven en onder de grond is de temperatuur constant 22 graden. We zijn zelf een opaalmijn ingegaan en hebben 's nachts in een ondergrondse bunker geslapen. Nadat we Coober Pedy de volgende dag verlieten kwam het busje met trailer vast te zitten langs de kant van de weg (voordat wij er kwamen had het zeldzame geval van een regenbui zich voorgedaan, waardoor de grond ineens veel zachter was) toen we een zoutmeer wilden bekijken. Dat werd uitladen en duwen! Onze buschauffeur heel hard uitgelachen, wat hij gelukkig goed kon hebben. Dat zoutmeer was ook fascinerend: je loopt gewoon tientallen meters ver en het water komt nooit hoger dan je enkels en daarna zit er een glinsterend laagje zout op ieder stukje huid dat het water aangeraakt heeft. De laatste nacht brachten we door in Port Augusta, waar er helaas regen voorspeld was waardoor we maar met onze swags binnen zijn gaan liggen voor het geval dat en de laatste dag hebben we door Aligator Gorge gehiked (de ontdekker ervan zag de varanen aan voor aligators...). En toen was het helaas alweer tijd om terug te keren naar Adelaide! Die avond met z'n allen uit eten gegaan en er een leuke avond van gemaakt.

Gelukkig zat een deel van die mensen de volgende ochtend weer bij mij in het busje om the Great Ocean Road af te gaan en zou ik een ander deel weer in Melbourne terugzien, dus je blijft elkaar tegenkomen. Met de French family en een Braziliaanse uit de Alice Springs-tour plus een nieuwe Engelse gast James hebben we ons drie dagen kostelijk vermaakt. De eerste dag zijn we door de Grampians getrokken, waar we weer mooie hikes hebben kunnen maken, waarvan eentje op het hoogste punt tot een soort Lion King-rots verwerd waarvandaan je over gigantische uitgestrekte natuur kon uitkijken. De Great Ocean Road is erg mooi, maar de Twelve Apostles zijn stiekem teleurstellend als je ontdekt dat er helemaal geen twaalf zijn: het zijn er maar 8! Afzetters. Maar dat mocht de prachtige zonsondergang en de overige uitkijkpunten en rotsformaties absoluut niet beinvloeden: echt heel mooi! Het was dan ook bijna jammer om op de derde avond weer een stad binnen te rijden: Melbourne. Gelukkig bleek het absolute tegendeel waarheid, maar om jullie concentratiespanne niet teveel op de proef te stellen lezen jullie daarover in de volgende blog meer!

Liefs,
Melissa